Tworzenie nieskończonej ilości wersji tej samej opowieści – o ile opowieść tę polubi publiczność – nie jest pomysłem Hollywood. W teatrze muzycznym była to od dawna sprawdzona taktyka. Lipski dramatopisarz Julius Broderich Benedix napisał farsę. Miała ona powodzenie w Berlinie, więc Meilhac i Halévy przerobili ją na francuski wodewil. W Paryżu nie brakło sukcesów, zatem Karl Haffner przetłumaczył tekst z francuskiego – czy w ogóle wiedział o istnieniu niemieckiej farsy Benedixa? – na użytek Wiednia, ale bez muzyki, jako mówiony dramat.

Richard Genée zrobił z tego libretto dla operetki i Johann Strauss (syn) napisał muzykę. Historia jednak się na tym nie kończy: potem przyszły realizacje filmowe i adaptacje telewizyjne. W wersji Straussa opowieść ta ma w sobie niezwykłą lekkość i pomysłową otwartość, która pozwala na oszałamiającą różnorodność realizacji. Przede wszystkim jednak ma w sobie to, co Gombrowicz wielbił i uważał za uzdrawiającą „głupotę operetki”.
Dyrekcja Teatru zastrzega możliwość zmian w repertuarze, obsadach, terminach i formie wydarzenia.

operetka w trzech aktach
libretto Karl Haffner & Richard Genée
na podstawie sztuki Rodericha Benedixa Das Gefängnis i wodewilu Henri Meilhaca i Ludovica Halevyego Le Réveillon
tekst libretta autorstwa Juliana Tuwima został dostosowany do potrzeb scenicznych przez Krzysztofa Cicheńskiego