Jak stawić czoła temu, co wydarza się bez naszego udziału? Oraz – jak połączyć sztukę zaangażowaną klimatycznie z subtelną, zabawną i trzymającą w napięciu mikroopowieścią? Oto sztuka, która nie boi się poszukiwań, nieoczywistych diagnoz i stawia przed nastoletnimi widzami i widzkami pytania, jakich się nie spodziewają!

Poznajmy Katharinę i Normana, którzy stoją przed wymiętą, białą kurtyną i popijają miętową herbatę. Para przyjaciół rozmawia o tym, jak radzą sobie z nie zawsze lubianymi zmianami oraz wspomnieniami, które czasami nawiedzają nie w porę. W ten sposób pomiędzy akcesoriami dnia codziennego: dywanem, czajnikiem i rowerem treningowym opowiadają o tym, jak wydarzało się ich zwykłe życie. O niechęci do jazdy na rowerze Kathariny. O poczuciu przymusu do gry w piłkę odczuwanym przez Normana – który musi grać, bo przecież inni chłopcy grają. W ich opowieściach nie brak humoru i lekko ironicznego dystansu, a dialogiczna forma zaprasza do interakcji z widzami i widzkami. W końcu opowiadają o tym, co indywidualne, i o tym, w czym wszyscy możemy się doskonale przejrzeć.

Zaczyna się kameralnie, a potem czeka nas seria nierzadko zabawnych, czasem absurdalnych wydarzeń. Aktorzy, którym na scenie towarzyszy trzecia postać, technik Simon, prezentują przed nami świat w nieustannej przemianie, pojawiają się przed widzami i widzkami w kolejnych nieantropocentrycznych wcieleniach. Oto osobista perspektywa, generacyjne doświadczenie dzieciństwa i buntu łączy się z ekologicznym przesłaniem oraz refleksją na temat zmian klimatu i zrównoważonego rozwoju. Performerzy stopniowo usuwają wielopoziomową scenografię, w ten sposób odsłaniając kolejne warstwy spektaklu. I klimatycznego kryzysu. Gdzieś w tle topnieją lodowce, pada śnieżne konfetti, a wczorajszy śnieg roztapia się w breję wspomnień. Zastanówmy się, jak możemy działać, skoro czasem wszyscy boimy się zmian. Dlaczego czasami wybieramy stagnację? W jaki sposób jesteśmy ze sobą połączeni? Oto spektakl, który zaprasza nas do refleksji i trochę jakby mimochodem stawia ważne pytania dotyczące naszej wspólnej przyszłości.

Twórcy i twórczynie:
Koncepcja: pulk fiktion
Reżyseria: Hannah Biedermann
Wykonanie: Kathariną Bill, Normanem Grotegutem, Simonem Brinkmannem
Scenografia i kostiumy: Ria Papadopoulou
Technika: Simon Brinkmann
Dźwięk i muzyka: Conni Trieder
Dramaturgia: Lisa Zehetner
Pedagogika teatru: Hannah Dijksma
Produkcja: Christina Siegert
Światowa premiera: 15 grudnia 2022 r

Koprodukcja pulk fiktion z Freies Werkstatt Theater Köln, FFT Düsseldorf i Theater Mülheim an der Ruhr. Spektakl finansowany przez Biuro Kultury Miasta Kolonii, Ministerstwo Kultury i Nauki Nadrenii Północnej-Westfalii, Art Foundation NRW i Performing Arts Fund.

WAŻNE!

BILET powinna mieć każda osoba niezależnie od wieku (dziecko, rodzic, opiekun, opiekunka).
Wydarzenie odbędzie się w Scenie Wspólnej.

wiek: od 10 lat
czas trwania: 60 minut