Zamek w Kórniku

Zamek w Kórniku to jedna z najbardziej fascynujących i okazałych budowli w okolicach Poznania. Został wpisany do rejestru zabytków w 1930 roku, a w 1968 roku zespół zamkowy w Kórniku został również objęty rejestracją. Od 2011 roku zamek znajduje się na liście Pomników Historii.

Pomnik historii to jedna z czterech form ochrony zabytków określonych w ustawie o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami z 2003 roku. Termin ten odnosi się do zabytków nieruchomych, mających szczególne znaczenie dla kultury kraju. Jego rangę podkreśla fakt, że ustanawiany jest przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Zespół zamkowo-parkowy w Kórniku wraz z kościołem parafialnym i nekropolią właścicieli został uznany za pomnik historii. Teren objęty tą zaszczytną listą obejmuje: budynek zamku, oficyny, pawilon parkowy, domy mieszkalne, budynki gospodarcze, park-arboretum i kościół parafialny pod wezwaniem Wszystkich Świętych. Najważniejszym elementem zespołu jest zamek kórnicki wraz z jego wyposażeniem, zbiorami i biblioteką, które od prawie dwóch wieków stanowią istotny ośrodek kulturalny i naukowy na mapie kraju i Europy.

Historia zamku sięga pierwszej połowy XV wieku, zaś jego obecną formę zawdzięczamy Tytusowi Działyńskiemu oraz przebudowie w stylu neogotyku angielskiego z połowy XIX wieku.

Zamek Kórnicki przez wieki należał do rodów Górków, Czarnkowskich, Grudzińskich, Działyńskich i Zamoyskich. Jedną z najbardziej barwnych postaci była Teofila z Działyńskich Szołdrska-Potulicka (1714-1790), znana jako Biała Dama.

Położony w pobliżu Jeziora Kórnickiego, zamek znajduje się na wyspie otoczonej fosą. Sąsiaduje z arboretum kórnickim, które jest pod zarządem Instytutu Dendrologii Polskiej Akademii Nauk.