Ogród Botaniczny Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Ogród Botaniczny w Poznaniu powstał z inicjatywy profesora Rudolfa Adama Boettnera, Władysława Marcińca oraz doktora Joachima Namysła w miejscu założonego w 1906 roku szkolno-botanicznego ogrodu hodowlanego. Oficjalne został otwarty 13. IX. 1925 roku przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Stanisława Wojciechowskiego.

Zajmował wtedy powierzchnię 2,5 ha i obejmował działy: systematyczny, biologiczny, roślin użytkowych, lekarskich, ozdobnych oraz szkółki produkujące rośliny na potrzeby szkół poznańskich. W centrum Ogrodu znajdował się kompleks pergoli dla kolekcji pnączy, basen dla roślin wodnych oraz hala dydaktyczna (obecnie nazywana Pawilonem Letnim).

W latach 1930-36 Ogród powiększył się o 9 ha. Utworzono wtedy kolekcję roślin dekoracyjnych, Dział Geografii Roślin i rozpoczęto budowę Alpinarium. W 1975 roku Ogród Botaniczny UAM uznano za zabytek miasta Poznania. Opieką konserwatora objętych jest współcześnie ok. 17,5 ha z ok. 22 ha stanowiących całość powierzchni ogrodu.

Obecnie kolekcje roślinne gromadzone są w działach: Dendrologii, Ekologicznym, Biologii Roślin, Geografii Roślin, Systematyki Roślin, Roślin Rzadkich i Zagrożonych, Roślin Wodnych i Bagiennych, Roślin Ozdobnych, a także w Alpinarium, szklarniach oraz szkółkach. Od 2007 roku terenie Ogrodu znajduje się największy zbiór irg w Polsce – Kolekcja Narodowa Rodzaju Cotoneaster Medik.

Ogród aktywnie uczestniczy w ochronie gatunków zagrożonych i ginących poprzez uprawę zachowawczą ex-situ, udział w grantach poświęconych wzmocnieniu ich populacji w naturze oraz przez prowadzenie banku nasion. Ponadto prowadzone są tu projekty edukacyjne związane z tematyką ochrony przyrody. Od początku swojego istnienia Ogród Botaniczny UAM uczestniczy w międzynarodowej wymianie nasion. Od 1925 roku wydawany jest Index Seminum stanowiący ofertę materiału roślinnego dla jednostek naukowych na całym świecie.