Kościół pw. Najświętszego Serca Jezusa i św. Floriana

Kościół Najświętszego Serca Jezusa i Świętego Floriana, ze względu na swoją lokalizację, przy ulicy Kościelnej na Jeżycach, nazywany jest „ Kościołem Jeżyckim”. Jeżyce są dzielnicą, która ma długą historię. W dokumencie z 1253 roku wystawionym przez księcia Przemysła II występuje jako wieś służebna miasta Poznania. W XVII wieku na Jeżycach zamieszkali koloniści z Bambergu. W mowie potocznej nazywani „Bambrami”. Każdego roku można oglądać kobiety ubrane w charakterystyczne stroje bamberskie podczas procesji Bożego Ciała. Kościół Jeżycki w 1960 roku otrzymał strój Bamberki po zmarłej Antoninie Rypińskiej, która brała udział w procesjach Bożego Ciała przez około czterdzieści lat. Na jej strój składały się: dwa czepce, kryziki, chustki na głowę, wstążki do fartucha, kaftaniki, fartuch i spódnica. Jeżyce miały więcej mieszkańców niż niejedno wielkopolskie miasteczko. Dopiero w 1900 roku przyłączono je do Poznania. Wtedy dopiero miały charakter typowo miejski. Posiadały kanalizację, kamienne chodniki, połączenie tramwajowe z miastem. Powodem tak późnego przyłączenia Jeżyc do Poznania były, między innymi, niemieckie fortyfikację, które uniemożliwiały rozwój miasta. Obecnie Jeżyce są jedną z pięciu dzielnic administracyjnych Poznania. Teren Jeżyc należał do parafii Świętego Wojciecha. Tamtejszy proboszcz, ksiądz Woliński podjął się budowy nowego kościoła. Głównymi powodami takiej decyzji był wzrost ludności dzielnicy, duża odległość domostw mieszkańców od kościoła parafialnego oraz niezadowalający stan religijności i moralności, o czym napisał ksiądz Kolasiński w Nowej Parafii Jeżyckiej.

^{nsj.archpoznan.pl}