Opowiadane są przez ludzi, którzy doświadczyli dalekich tułaczek, a ich zawiłe rodzinne losy meandrują z nurtem europejskich dziejów. Świadectwa tych odległych wydarzeń oraz porządek rzeczy wpisany w cykl ludzkiego życia zaklęte są w tradycyjnych pieśniach. To one fascynują Aleksandrę Gronowską, Katarzynę Pakosę, Anastazję Sosnowską i Katarzynę Szetelę-Pękosz.

Artystki sięgają po repertuar najlepszych dolnośląskich śpiewaczek. Wśród nich znajdują się na przykład siostry Michalina Mrozik i Stanisława Latawiec, których rodzina przybyła z Wołynia, osiedlając się jednak wcześniej na wiele lat w Bośni i Slawonii (dzisiejsza wschodnia Chorwacja). Kosy przenoszą esencję tradycyjnych pieśni i kryjących się za nimi historii w świat miejskiego brzmienia, nie stroniąc od elektroniki i bogatego instrumentarium – harmonium, liry korbowej, bębnów obręczowych, skrzypiec, altówki, sansuli i rozmaitych perkusjonaliów.