Kto patrzy?
Kogo wystawiono na obserwowanie?
Kto ma prawo o tym decydować?

Do kogo należą kości w gablocie muzealnej?
Co staje się obiektem muzealnym, na który patrzymy?
Kto o tym decyduje?

Jaka jest relacja między osobą patrzącą, a obiektem w muzeum?

Czy patrzenie jest „niewinne”?
Czy patrzenie jest „obiektywne”?
Kto ma prawo o tym decydować?

Kto o tym decyduje?

Spektakl / wykład / odsłuch dźwięków / instalacja jest próbą otwarcia dyskusji, a może jej kontynuowania. Jest zabraniem głosu w sprawie związanej z przeszłością kolonialną Europy Środkowej. Jest symboliczną pracą performatywną próbującą opowiedzieć historię, o której niewiele wiadomo.

Projekt prezentowany jest w formie performance’u, spaceru dźwiękowego w przestrzeni Pragi, eseju oraz interwencji w przestrzeni Muzeum Człowieka. Jego ślady pojawiają się także w pracach badaczy i prezentacjach naukowych przygotowywanych na kolejne lata. W ten sposób GUTTA jest projektem interdyscyplinarnym, który przekracza granice sztuki, nauki i działań społecznych, będąc częścią większego procesu dekolonizacyjnego Europy Środkowo-Wschodniej.