Krzykiem podszytym nie tylko bezsilnością, ale i bezkompromisową potrzebą teatru, gry i sztuki.

Idealna sztuka na nieidealne czasy.

Kiedy w 1993 roku Stanisław Barańczak tłumaczył na zamówienie Teatru Nowego tekst Petera Barnesa, wszystko w Teatrze Nowym podpowiadało, że powstanie spektakl kultowy. Przewidywania okazały się prawdziwe: CZERWONE NOSY w reżyserii Eugeniusza Korina szybko stały się „Mercedesem wśród komedii”, popisem gry zespołowej i prawdziwym zbiorem świetnych kreacji indywidualnych. Spektakl zagościł w repertuarze Teatru Nowego na wiele lat, a na widowni w każdy wieczór zasiadały tłumy. Legenda Nowego rosła w siłę.

Czy ktoś wtedy spodziewał się, że rzeczywistość teatralna z połowy lat 90. XX wieku wyprzedzi to, co będzie się działo w świecie A.D. 2020?