Etymologicznie choreomania łączy greckie słowa choros (taniec) oraz mania (szaleństwo), nazywając w ten sposób spontaniczne, niekanoniczne i niewygodne dla władzy ruchowe manifestacje ciał w przestrzeni publicznej. „Taneczne zarazy” miały miejsce w średniowiecznej Europie, ale w spektaklu umieszczone zostają w aktualnym, społecznym kontekście. Przewijają się tu więc nawiązania do „Climaxu” Gaspara Noé czy do rewjowych szaleństw, o których Keith Flint z zespołu Prodigy śpiewał w piosence „Poison”.

Choreograficznie TRUCIZNA nawiązuje do pozascenicznych tańców społecznych (social dancing), mających moc budowania fizycznej wspólnoty i ruchowej empatii – podczas zgromadzeń, protestów w przestrzeni miejskiej czy w klubach. Pracując z grupą tancerzy z Polskiego Teatru Tańca badamy taniec jako pasję i zatrucie. Obserwujemy, jak materializują się w poszczególnych ciałach i w ich osobistych historiach.

Przemieszczamy się pomiędzy perspektywą indywidualną, a grupową dynamiką. Przyglądamy się, jak ze zbiorowiska indywidualności taniec wytwarza grupę, stając się kolektywnym doświadczeniem.

Czas trwania: 55 min
Spektakl sugerowany dla widzów 14+.