Polski Teatr Tańca i kolektyw bodytalk z Münster mają już na wspólnym koncie sukcesy na scenach Berlina, Lipska czy Mannheim, nagrodę Cologne Dance Theatre Prize za spektakl JEWROPE (2014) oraz tytuł „spektaklu roku” przyznany polsko – niemieckiej koprodukcji „SOLIDARITOT” przez magazyn “tanz— Zeitschrift f ü r Ballett, Tanz und Performance”(2019).

W 2021 roku spotykają się ponownie. Pragną sprawdzić, co się wydarzy, kiedy taniec, rozumiany jako kreatywny ruch i najbardziej cielesna ze sztuk, zderzy się z rzeczywistością. I stworzyć przestrzeń do refleksji o skutkach pandemii, ponownie odkrywając miłosną historię Romea i Julii, opowiedzianą w nieśmiertelnym dramacie Williama Shakespeare’a.

Plaga koronawirusa zmusza do konfrontacji ze śmiercią. Narzuca fizyczne oddalenie, określane jako „dystans społeczny”. Trauma izolacji stymuluje refleksje o ulotności życia ludzkiego, wywołuje konieczność przedefiniowania takich pojęć, jak kontakt i bliskość. Nasuwa się pytanie, jak radzono sobie z pandemiami w przeszłości? Renesans był epoką, w której odrodziły się fizyczność i indywidualność ludzkiego ciała: miłość, seks, ciało, śmierć, wolność, Eros i Tanatos… w jaki sposób Shakespeare mierzył się z doświadczeniem śmierci wywołanych minionymi plagami? Słynna scena na balkonie przywołuje skojarzenia z rozmowami prowadzonymi z dystansu w trakcie lockdownu. Bal maskowy u Capulettich zyskuje przez doświadczenia roku 2020 nowy wymiar. Podobnie konflikt pokoleń: młodych Julii, Romea, Tybalta, Merkucjusza, którzy padają ofiarą wojny toczonej przez rodziców. W przypadku pandemii mieliśmy przecież do czynienia z sytuacją, kiedy młodzi stanowili zagrożenie dla osób starszych, mniej odpornych na koronawirusa.

Czerpiąc z tych inspiracji – dramaturg Rolf Baumgart i choreografka Yoshiko Waki – pragną stworzyć obraz Miasta.