Okraszony dwoma rękopisami polskiej Noblistki, porusza, w charakterystycznym dla Wisławy Szymborskiej żartobliwym tonie, kwestie związane z relacjami międzyludzkimi i przemijaniem. Liczne odniesienia do mitologii greckiej, Szekspira czy postaci biblijnych nadają „Soli” uniwersalny charakter.
Zbigniew Herbert w liście do Wisławy Szymborskiej w 1962 roku na temat „Soli” napisał:
Żyję jak we śnie i zupełnie nie potrafię dać sobie rady z tą słoną magią. To jest najlepszy tom wierszy, jaki ukazał się po wojnie, możesz mi wierzyć.
W pomarańczowym tomiku znajdziemy m.in. „Rozmowę z kamieniem”, „Na wieży Babel”, „Wieczór autorski”, „Nagrobek”, „Kobiety Rubensa”, „W rzece Heraklita”, „Muzeum”, czy „Konkurs piękności męskiej”.
oprac. mat. wyd. d.o.