Jego idea zogniskowana była wokół polskich boskich spraw, postaci oraz symboliki, w których boskość zjawisk i figur rozumiana jest jako uzus lub aklamacja, uznanie społeczne lub samouznanie. Rok Bogów był częścią programu działalności Polskiego Teatru Tańca na lata 2016-2020, oddającego hasło „Polski/wielko-polski”, który miał zadanie gloryfikować polską sztukę.

„A siódmego dnia Pan Nasz, stworzyciel wszystkiego, strudzony swoim dziełem wypoczywał. I zdarzyło się, że Pan Nasz przysnął i kiedy spał, melodia mu wpadła przez ucho do głowy i wyjść nie chciała, póki Pan Nasz jej nie nazwie. I rzekł Pan – będzie Polka. I była”. (fragment tekstu „Polki” – I. Gorzkowski)

Polka to szybki taniec. 
Polka to forma muzyczna, w metrum parzystym. Polka to kobieta.
„Polka” to kolaż, którego strukturę fabularną wyznacza oś życia kobiety od narodzin do śmierci. 

7 kobiet, 7 grzechów głównych, 7 dni tygodnia.
Jaka jest Polka?
Co robi?
Czego nie robi?
Co je na śniadanie?
Czego nie zdążyła?
O czym marzy?
O co się modli?
Do kogo lub do czego?
Czy jest namiętna?
Na co czeka?