Jest jedynym białym dzieciakiem wśród afrykańskich czarnych bocianów i przez to wszędzie czuje się obco. Ma tylko jedną prawdziwą przyjaciółkę – zwariowaną Fantu, czarną bocianicę.

Przy niej zapomina o smutkach, prześcigają się w zabawach i psotach. Jednak nadopiekuńcza mama i przepracowany tata Nanjiego boją się o bezpieczeństwo syna i, w ramach kary za nierozsądne wybryki, zabraniają dzieciom się spotykać. Nanji i Fantu postanawiają więc uciec razem do Europy – wyśnionej ojczyzny Nanjiego, w której jego zdaniem wszystko jest lepsze.

Ta długa i pełna przygód wędrówka bocianich dzieciaków pozwoli im spojrzeć na siebie i świat z innej perspektywy. Odkryją, że pięknie jest się różnić, że własnego miejsca nie trzeba szukać „gdzieś”, lecz „przy kimś”. Sztuka w mądry i lekki sposób opowiada o tolerancji, porusza problemy tożsamości narodowej, etnicznej, uwrażliwia na inność i udowadnia, że kolor skóry to tylko kolor skóry i nic więcej.