Lichtig zaprezentuje dwa cykle prac, w których zajmuje się tematem pamięci, zarówno osobistej, jak i zbiorowej.

Artystka podąża śladami swojej babki, która uciekła z obozu koncentracyjnego w Zamościu, by przez Karpaty dotrzeć do Budapesztu. Lichtig rekonstruuje tę dramatyczną podróż poprzez malarstwo, grafikę, frottage, rysunek i dźwięk. Autorka stara się zinterpretować wewnętrzne obrazy i emocje związane z tą historią, zapośredniczone przez opowieść babci. Ideą projektu jest kwestionowanie pamięci i badanie, jakim podlega ona zmianom, analizowanie relacji między pamięcią i fikcją oraz interpretowanie obrazów powstających na podstawie wspomnień.

Nadia Lichtig (ur. 1973) jest artystką wizualną, pisarką i muzyczką. Urodziła się w Monachium, w rodzinie o czesko-węgiersko-serbsko-chorwackich korzeniach. Obecnie mieszka i pracuje we francuskim Montpellier. Lichtig studiowała na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium (Ludwig-Maximilians-Universität München) oraz w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Paryżu (Ecole Supérieure des Beaux-Arts de Paris), którą ukończyła z wyróżnieniem w 2001 roku. Od 2009 roku wykłada jako profesorka sztuk pięknych w ramach centrum Montpellier Contemporain – MoCo (moco.art). Nadia Lichtig studiowała sztuki piękne i lingwistykę, dzięki czemu jest w stanie łączyć wiedzę i doświadczenie z obu dziedzin w swojej praktyce twórczej.

Prace Lichtig stają się zatem przestrzenią, w której artystka stawia pytania o język, pamięć i traumę; bada obszary cielesności, z którymi wiążą nas uwarunkowania lingwistyczne. W jej wielopłaszczyznowych cyklach zebrane świadectwa jednostkowych doświadczeń zostają przeniesione w różnorodne media, aby ukazać, jak z opowieści powstają obrazy. Lichtig korzysta z szerokiego spektrum środków wyrazu takich jak: fotografia, malarstwo, performans i dźwięk, nie traktując ich jednak jako techniki, które należy opanować do perfekcji – postrzega je natomiast jako źródło sposobności, by podać w wątpliwość naszą zdolność odczytywania teraźniejszości.