Dawno dawno pre przed
z mezodermy kieł zszedł.
I lakuną wśród gwiazd
kręg po kręgu tak lazł.

Kość rzucona gąbczasta
dziś w powięzi wyrasta.
Duramater ją scala
czule ciało okala.

Stożkowata końcówka
rusza w tan, wraz z nią nóżka.

Może być mały lub ogromny, niepozorny lub zakręcony. Oto on, ogon we własnej postaci! Jak to się stało, że go nie mamy, choć mają go inne zwierzęta? Jakbyśmy się poruszali i poruszały, gdyby towarzyszyły nam ogonki? Ale zaraz, zaraz… Pozostała nam po nich wyjątkowa pamiątka – kość ogonowa. Czy odczuwamy ją w ciele? Jak możemy ponieść ją w przestrzeń? I jak się z tym mają nasze pozostałe kończyny? Humorystyczny, lekki w formie spektakl taneczny, odpowiedni dla widzów i widzek w wieku przedszkolnym i ich rodziców/opiekunów przybliża tajemnice ewolucji, po których pozostała nam, ludziom, kość ogonowa.

Wydarzenie pozwoli odkryć frajdę z ruchu i doświadczyć go wspólnie w przestrzeni sztuki. Skłania również do refleksji nad funkcją kości ogonowej, częściowo w kulturze stabuizowanej. Artystki najpierw snują swoją taneczno-ruchową opowieść, po czym zapraszają widzów i widzki do zabawy. Uruchomimy nasze kości ogonowe, a pomogą nam w tym specjalne rekwizyty-obiekty – wielkie, nakładane ogony. Dzieciaki będą mogły wykorzystać swoją naturalną ruchliwość, zaspokoić potrzeby eksploracji i eksperymentu. Dorośli, nawet ci przywykli do siedzenia, którzy na co dzień wolą krzesła i wygodne kanapy, przypomną sobie, jak to jest przyglądać się z ciekawością możliwościom swojego ciała. Wszyscy razem odkryjemy, ile żywotności, radości i energii twórczej może dać nam potrząsanie ogonkami.

Mój ogon i ja to pierwszy w historii kolektywu spektakl odchodzący od abstrakcji na rzecz konkretnego rekwizytu powstałego w pracowni Mr Tail. W spektaklu artystki głęboko kontemplują somatyczne możliwości ludzkiego ciała. Wszystkie inicjatywy Holobiontu są multidyscyplinarne: operują światłem, dźwiękiem, ruchem i słowem. W ten sposób powstaje przyjazna sensorycznie przestrzeń, w którą aż chce się wkroczyć. Grupa, pionierska w obszarze choreografii eksperymentalnej dla rodzin, cieszy się nie tylko sympatią widzów, ale także ugruntowaną opinią na tanecznej scenie. Gdzie kształty mają szyje, spektakl z 2019 roku, wyprodukowany specjalnie na 22. Biennale Sztuki Dla Dziecka, został entuzjastycznie przyjęty przez poznańską publiczność.

Podczas wydarzenia twórczynie zaproszą rodziny do wspólnej zabawy ruchowej wraz z performerami i uwolnienia twórczej energii, która często uśpiona ukrywa się w naszych ogonach.

Twórcy i twórczynie:
Koncepcja: Hanna Bylka-Kanecka
Choreografia: kolektyw Holobiont we współpracy z Heike Kuhlmann, Adalisą Menghini i Ka Rustler
Kreacja i wykonanie: Aleksandra Bożek-Muszyńska, Hanna Bylka-Kanecka, Dana Chmielewska/Wojciech Furman
Współpraca scenograficzna: Mr.Tail
Muzyka: Józef Buchnajzer
Produkcja: Fundacja Performat
Koprodukcja: Teatr Polski w Poznaniu, Teatr Ochoty im. Haliny i Jana Machulskich w Warszawie
Partner: Somatische Akademie w Berlinie
Dystrybucja: Performat Production – Karolina Wycisk
Fotografie: Marek Zakrzewski / SZKICEzWIDZENIA
Premiera: 19 grudnia 2021 roku, Teatr Polski w Poznaniu

Spektakl był współorganizowany przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca w ramach projektu PolandDances / Rezydencje choreograficzne, współfinansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Spektakl został wybrany do puli wieczorów Polskiej Sieci Tańca 2022 oraz programu PolandDances – Tournée 2022 Narodowego Instytutu Muzyki i Tańca. Współfinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

WAŻNE!

BILET powinna mieć każda osoba niezależnie od wieku (dziecko, rodzic, opiekun, opiekunka).

wiek: od 3
czas trwania: 50 minut