Punktem wyjścia tej teatralnej opowieści jest zbiór wspomnień uczestniczki powstania warszawskiego — Stanisławy Domagalskiej, pseudonim Mimoza — zachowanych w piwnicy rodzinnego domu. Tym, co szczególnie zwraca uwagę podczas ich lektury, jest kontrast między prostym, oszczędnym językiem, jakiego używa autorka a jej malarską wyobraźnią, poszukującą metafor i zmieniającą wojenne przeżycia w prywatne, poruszające symbole.

Malowane wspomnieniami Mimozy obrazy ujawniają rys wnikliwej obserwatorki, która unikając ocen, rejestruje wojenny świat w najdrobniejszych detalach. Układają się też przy okazji w osobistą, kobiecą narrację, subtelną niczym kwiat, który stał się jej pseudonimem.

Scenariusz, reżyseria, wykonanie: Ewa Kaczmarek
Współpraca artystyczna: Helena Romanova
Muzyka: Ada Brzozowski
Kostiumy: Idalia Mantas
Scenografia: Piotr Kamiński