Pajęczyca Wielu Wątków wykluła się z wiecznej potrzeby sprawiedliwości i z kurzu, jej styl to połączenie kurpiowskiej sztuki ludowej i figlarnego drag. Swoje siedlisko uwiła w górnych partiach ekspozycyjnych, szczękoczułkami obejmując stalowe sklepienie galerii miejskiej. Żywi się ciepłem projektorów zmieszanym ze skroplonym CO2 wydychanym przez heterotrofów, miłośników sztuki.

Amerykańska biolożka i filozofka Donna Haraway w swojej książce Staying with the Trouble: Making Kin in the Chthulucene, w której mierzy się z konsekwencjami zmian klimatycznych wywołanych przez człowieka, pisze o konieczności tworzenia innych, więcej niż ludzkich historii, które – plecione za pomocą czułych pajęczych przydatków – mogłyby rozchodzić się jak sieć w wiele stron naraz. Byłyby to opowieści sympoetyczne, tworzone kolektywnie, w odróżnieniu od tych autopoetycznych, reprodukujących same siebie. Historie na miarę pajęczego chthulucenu* to hybrydyczne śpiewy, rysunkowe przypowieści i tkane wzory, które nie dzielą i rządzą, ale łączą i spekulują na temat złożonych relacji zachodzących pomiędzy żyjącymi, transformującymi istotami. To opowieści uzdrawiające, przynoszące ulgę jak ściółka z rozkładających się liści i pobudzające fantazję jak dojrzewający kompost.

Wystawa Magiczne zaangażowanie, nad którą swoje nogogłaszczki rozpostarła Pajęczyca Wielu Wątków, jest miejscem, w którym splatamy wątki aktywistyczne, artystyczne, antyfaszystowskie, animistyczne, animalistyczne, antyrywalizacyjne, równościowe, magiczne i queer-feministyczne. Odbywające się w jej ramach wydarzenia mają na celu zdejmowanie „zaklęć kapitalizmu codziennego”, ukazanie zerwanych więzi pomiędzy światem społecznym a tym, co uznawane potocznie za „naturalne”. Tytuł odnosi się do tego, co zostało wyparte ze świata kierującego się logiką kapitalistycznego antropocenu, czyli do magii, rytuału, pamięci ludzkich i nie-ludzkich przodkiń, współczucia, relacyjności. Wernisaż wystawy odbędzie się w równonoc wiosenną, gdy słońce przechodzi przez punkt Barana, a ziemia budzi się z zimowego snu. Na otwarciu wystąpią: grupa śpiewaczo-performatywna Odłam Źdźbło, rozgrzewający serca podczas demonstracji Chor der Barmherzigen, a także wszechstronnie, artystycznie „rozkłączona’ Ola Winnicka z kolektywem Siory.

Wystawę można przemierzać, wybierając jeden ze szlaków: aktywizmu, animacji lub ścieżkę magicznego zaangażowania poprzez sztukę, które miejscami się przecinają, a odcinkami łączą. Wszystkie drogi mają swoje przewodniczki. Na szlaku aktywizmu,  umownie podzielonego na przystanki poświęcone wodzie, powietrzu, ziemi, lasowi, zwierzętom i ruchom, spotkać można Siostry Rzek, Obóz dla Mierzei Wiślanej, Flow, Polski Alarm Smogowy, obozowiczów dla klimatu i dla puszczy, Inicjatywę Dzikie Karpaty, Otwarte klatki, kolektyw Kąpielisko, ruchy antyłowieckie, Wolę Być, Extinction Rebellion, Młodzieżowy Strajk Klimatyczny, Fundację Mare…

W okolicach przystanku leśnego, leżącego na przecięciu szlaków, poświęconego puszczańskim porostom i starym drzewom, tym wciąż rosnącym i tym bezpowrotnie niszczonym, czeka na nas malarz, aktywista i gawędziarz Michał Chomiuk. Podczas swoich wędrówek po Lubelszczyźnie i Podlasiu zbiera wiejskie opowieści dotyczące belzebubów, rusałek, zmór i bab zielarek, przekazywane z ust do ust, utrwala je i opowiada dalej. Malarka i aktywistka Anna Błachno, aby w pełniejszy sposób oddać się działaniom w Puszczy Białowieskiej, porzuciła pracę i zamieszkała w Obozie dla Puszczy. Swoją praktykę określa jako „tradycyjne malarstwo weganistyczne”. Na szlaku Magicznego zaangażowania przywołuje niedźwiedzicę i wizjonerską Amanitę, a dokładnie ich moce, aby w życiu, tak jak w sztuce, pozostać: świadomą, etyczną, bliską natury, przede wszystkim tej własnej.