Nie byłoby może w tym nic niezwykłego, fotografia przyrodnicza jest dziś niezwykle popularna, gdyby nie sposób, w jaki artysta zdecydował się przedstawić swoich bohaterów. Koncentrując się na wnikliwej i długotrwałej obserwacji stanów emocjonalnych małp,  Bogumił wydobywa w swoich fotografiach zaskakującą grę podobieństw, prowokując nas, widzów, do konfrontacji. Stawia otwarte pytanie o to, co właściwie jest prawdą tych portretów: „Człowieczeństwo? Zwierzęcość? Zniewolenie? Obopólna fascynacja? Szczerość? Kohabitacja? Najgłębsze porozumienie na poziomie emocji? Odraza spleciona z ciekawością?”, jak zauważa Agata Czarnecka w tekście „W poszukiwaniu ciemnego lustra”. Rozstrzygnięcia nie są tutaj oczywiste, a niejednoznaczność odbioru wciąga widza w splot pytań dotykających zagadnień istoty ludzkiej natury, antropocentrycznej dominacji człowieka oraz naszego miejsca i naszej roli jako nierozerwalnej części świata natury.

Pełne uważności studium stanów emocjonalnych połączone z grą historyczno-artystycznymi konwencjami ikonograficznymi, np. nawiązanie do rozpoznawalnej pozy „Myśliciela” Auguste’a Rodina wydobywa ze sportretowanych ssaków naczelnych ich ludzką istotę dotykającą w rzeczywistości naszej „zwierzęcości”. Jak mówi w rozmowie z Wojtkiem Wieteską Paweł Bogumił:

„Chciałbym, aby mój projekt sprowokował widza do eksperymentu myślowego, polegającego na konfrontacji prezentowanych przeze mnie zdjęć z naszym indywidualnym wyobrażeniem źródła człowieczeństwa. Być może czytelne obrazy emocji małp są tylko nadinterpretacją i w efekcie to, co widzimy, jest zwykłym grymasem, za którym nie stoi żaden głębszy proces. (…) Nie zmienia to faktu, że warto byłoby zastanowić się nad naszym pochodzeniem i pozycją, jaką zajmujemy w świecie. Obok nas żyją tu inne istoty o skomplikowanej emocjonalnej naturze. Warto o tym pamiętać”.

Paweł Bogumił (ur. 1984) – absolwent studium fotograficznego Związku Polskich Artystów Fotografików w Warszawie. Dyplom, który wykonał pod kierunkiem Mikołaja Grynberga i Pawła Żaka, obronił w 2014 roku. Cykl „inHUMAN” to z pozoru zdjęcia przyrodnicze, które zadają jednak pytanie o genezę i naturę człowieczeństwa. Uniwersalna opowieść skupia się na podobieństwach między ludźmi a człekokształtnymi. Seria tych zdjęć była wielokrotnie prezentowana w Polsce i za granicą, między innymi na „Lens Culture”, „Future Shot” oraz na łamach magazynów „Cles”, „Geo” i „Geo Saison”. Projekt ten znalazł się w finale konkursu „Earth 15” organizowanego przez „LensCulture”. Oprócz tego Paweł Bogumił za serię „inHuman” oraz cykl „Floral Sketches” otrzymał nagrodę i wyróżnienie International Photography Awards 2015.

^{Cytat oraz fragment rozmowy pochodzą z albumu „Paweł Bogumił inHUMAN”, Warszawa 2016}

Wystawa do 4.05 dostępna w wersji online ( https://www.skanowanie.xyz/ckzamek_inhuman )