Dzięki pieśniom zachowanym w tradycji ustnej przedstawiciele tej jednej z najstarszych grup etnicznych w Europie mogą zajrzeć w głąb swojej historii. A sięga ona czasów jeszcze sprzed przybycia na kontynent Indoeuropejczyków.

Haratago to grupa muzyków, którzy odbywają tę właśnie podróż do przeszłości. Robią to uważnie i cierpliwie. Czerpią z repertuaru archaicznych pieśni z gatunku Basa Ahaide, zachowanych w społecznościach pasterzy z szerokich dolin Zachodnich Pirenejów i dają im drugie, tym razem sceniczne, życie.

Opowieść snuta przez artystów z Hartago jest niezwykle zajmująca. Być może dzieje się tak dlatego, że znaleźli oni bardzo spójny styl, który jednocześnie dociera do sedna pasterskich pieśni i tłumaczy go na instrumentalny język. Dużo w nim głębokiego burdonu basowej violi da gamba, liry korbowej i niezwykłej cytry ttun-ttun.